Jazzsuite

 

Suite is een muziekterm waarmee een bepaalde vorm van een (meerdelig) muziekstuk wordt aangeduid. Na nu 2 suites te hebben gemaakt, kan ik niet anders dan heel enthousiast zijn over deze manier van componeren. Natuurlijk schrijf je niet iedere maand of ieder jaar een jazzsuite. Het is namelijk een enorme klus, waar je een hele bult inspiratie voor nodig hebt. En “schrijf discipline”, want naast veel inspiratie is ook het zetten van de muziek natuurlijk veel werk.

Waarom ben ik dan zo blij met deze muziekvorm? Omdat je, juist in de jazzmuziek, op plekken komt waar je normaal niet snel komt. Voor mij is jazzmuziek als beleving vaak ook heel sferisch, misschien soms zelf meditatief. Die vorm van jazzmuziek zit veel minder in losse stukken. Wat ook heel mooi is van de suitevorm is dat je thema’s terug kan laten komen, waardoor je veel makkelijker een verhaal kan maken. Ik denk ook dat dat terugkomen van motieven voor de luisteraar veel prettiger is. Het geeft het muziekstuk een verhaal en cohesie. Waardoor het veel meer een beleving is dan b.v. een lange medley waar de verschillende thema’s lineair achter elkaar zijn geplaatst.

Belangrijk bij het schrijven van een jazzsuite is het concept dat je wilt gebruiken. Wat is het verhaal? De eerst suite die ik schreef (Life Of A Day 1999) was gebaseerd op een boek, met als thema ” het leven in een dag”. Dus feitelijk een levensverhaal met de dimensies van een dag. Geboorte – ochtendgloren; Tienerjaren – ochtend enz. Omdat het over het leven van een persoon gaat, kunnen de thema’s van dat leven steeds weer terugkeren, maar steeds in (letterlijk) een ander daglicht. Eigenlijk een heel beeldende inspiratiebron. De tweede suite (Hållsta suite) heeft mijn recente “burn out” als inspiratiebron, i.c.m. met de winter van Hållsta. Juist de verbinding van de abstracte gevoelens van angst en onbehagen en de 2-jarige ontwikkeling daarvan, met de beelden van de arctische winter in het noorden van Zweden gaven mij in 2017 de juiste inspiratie om in relatief korte tijd deze suite voor Big Band en Vocal group te schrijven.

Bij het schrijven van beide suite’s heb ik mij natuurlijk ook heel erg goed ingeleefd in de kwaliteiten van de beide orkesten. Het instuderen van zo’n lap muziek, en het uitvoeren ervan, is de grootste muzikale belevenis die er is. Daarom wilde ik ook steeds meespelen, i.p.v. dirigeren. Want het uitleggen van hoe je het hebt bedacht, en hoe je wilt dat het gaat klinken is erg leuk, maar het mee beleven en uitvoeren van de suite is onbetaalbaar.

Scroll naar top